Miło nam poinformować, że w Zagrzebiu ukazała się nowa książka prof. Macieja Czerwińskiego Čvorovi prijepora - jezici i znakovi tradicije

Książka ukazała się nakładem wydawnictwa ALFA

O książce:

Podstawowym zagadnieniem podejmowanym w książce jest żywe do dzisiaj dziedzictwo chorwackiego odrodzenia narodowego, iliryzmu, przede wszystkim zaś napięcia pojęciowe powstałe w konsekwencji przyjęcia jednego z dialektów jako podstawy dla języka literackiego i literatury ogólnonarodowej. Doprowadziło to do trwałego wpisania w chorwacki kod kulturowy ambiwalencji między modelem narodowym (chorwackim) i iliryjskim (jugosłowiańskim), a także do zbudowania nowych układów powiązań między literaturą ogólnonarodową („centralną”) a literaturami regionalnymi (peryferiami). W monografii autor analizuje, w jaki sposób w literaturze i języku, oraz szerzej – w kulturze, aktualizują się spory między wizjami ujednoliconego modelu kulturowego a  wyobrażeniami wyrażającymi ducha regionalnego. Bohaterami środkowoeuropejskiego modelu kulturowego są między innymi August Šenoa, Miroslav Krleža i Ivan Supek, a śródziemnomorskiego Ivan Meštrović, Bogdan Radica i Nedjeljko Fabrio. Świadomość o regionalizmie, teraz i w przeszłości, a nadto i fakt, że kultura chorwacka nie miała przez wieki owej „centralnej literatury” (termin Ivo Frangeša), powoduje, że język literacki uznaje się za rękojmię jedności narodowej. Jednak tkwi w tym przekonaniu pewien paradoks. Gdy już bowiem taki język się pojawił – wraz z wyborem sztokawszczyzny w latach 30. XIX wieku - gdy już pojawiła się możliwość zaistnienia owej „centralnej literatury”, wówczas się okazało, że otworzyło to przed Chorwatami drogę do zjednoczenia z pozostałymi południowymi Słowianami. I w tym momencie, wszystko, co miało być chorwackie, stało się nagle (jednocześnie) iliryjskie, jugosłowiańskie, serbsko-chorwackie, a w wariancie skrajnym – serbskie.